Vreemde regels, Hollywoodcops en een stuk of 60

De blogspotpostduif is weer langsgeweest :)

Alweer een aantal dingen meegemaakt. Gisteren zijn we weer naar de vrijwilligersmeeting geweest. Deze week was het erg leuk, want we gingen het hebben over culturele verschillen. Alleen wisten we dat in het begin nog niet. Joachim, een stafmedewerker van het Girl´s House die ook de vrijwilligersmeetings regelt, Vertelde ons dat we in groepjes van vier moesten gaan zitten, omdat we een kaartspel gingen doen. We jregen per tafel een blad met de regels, en zodra je de regels had doorgesproken en begon met het spel mocht niemand meer iets zeggen. Ik zal eerst even uitleggen hoe het spel gaat.
Iedereen krijgt vijf kaarten. Degene die rechts van de kaartuitdeler legt als eerste een kaart op. De rest moet proberen een zo hoog mogelijke kaart van het zelfde teken (ruiten/harten/schoppen/klaver) op te leggen. Kan dit niet, dan moet je een andere kaart opleggen. Degene die de hoogste kaart van het oorspronkelijke teken heeft wint. De volgende ronde wordt gespeeld met de 4 overgebleven kaarten etc. etc.
Eerst speelden we een potje in stilte. Daarna moest na ieder potje de winnaar aan de tafel links van hem gaan zitten, en de verliezer schoof door naar rechts. Wat wij niet wisten was dat iedere tafel net even andere regels had gekregen, en er na een paar rondjes dus mensen aan je tafel zaten die het spel net even anders speelden. Alleen kon je dit niet duidelijk maken, omdat je niet mocht praten. De wijze les: zo werken cultuur verschillen ook. Iederen heet nét iets andere regels, en dat is vaak moeilijk duidelijk te maken vooral als je de taal niet spreekt. Daarna hebben we het nog verder over dit onderwerp gehad aan de hand van voorbeelden en grafieken uit het boek Foreign to Familiar. Heel erg leuk en interessant.
Daarna, op de weg terug naar ons eigen huis zagen we nog een politiejeep die met piepende banden over een middenberm stuiterde terwijl twee agenten met getrokken pistolen uit het raam hingen. Ik merkte achteraf dat ik er niet eens meet zo héél raar van opkeek :o
Wat echter nog steeds niet went is alle onrust en geweld hoger in de wijk. Wat ik nog niet op mijn blog had gezet (sorry, ik vergeet ook wel eens wat) was dat ik dinsdag samen met Ian, Felipe en Elielso hoger de wijk in ben geweest om voedselpakketten rond te brengen. Vlak voordat we weggingen vroeg Tijs me of ik waardevolle spullen bij me had. Want we moesten langs een groep gewapende jongens. Voor de zekerheid mijn horloge maar afgedaan, en later maar aan Ian gevraagd of Tijs nou een grapje maakte of niet. Niet dus. Er is een bepaald punt waar altijd een groep jongens zit, met geladen pistolen nonchalant in hun broek hangend, die zorgen dat er geen "verkeerde" mensen in hun drugshandelgebied komen. En wij moesten dus kunnen laten zien dat we "goodguys" waren. Maarrr...,zo vertelde Ian, de vorige keer hadden Ian en Felipe hun bijbels mee, en waarschijnlijk herkenden de jongens ze wel. Juist....geruststellend. Tot overmaat van ramp kwam ik erachter dat we niet langs deze jongens zouden rijden, maar lópen :o Gelukkig waren ze er niet (hoewel het me wel een ervaring had geleken) en hadden ze hun checkpoint/handelspunt ergens anders opgezet. Wat me ook opviel was dat overal op de muren akortingen stonden geschreven als OTC en CT. Ian vertelde me dat dit was om aan te geven welk gebied van welke drugsbende is. De afkorting OTC betekend bijvoorbeeld Organisaçao Terroriste Naamvandewijk,beginnendmeteenC. Gisteravond kreeg ik wederom bevestiging dat de drugsoorlogen hoger in de wijk nog steeds gaande zijn. Een jongen, 20 jaar oud, was dood gevonden. Vermoord. Doodsoorzaak: kogels. Bij 60 kogels zijn ze gestopt met tellen. Fijn idee. Ik denk dat ik maar geen zakjes poedersuiker ga verkopen daar in de wijk.
Dat was het. Vandaag is weer een vrije dag, en ook morgen is vrij, omdat er dan Braziliaanse verkiezingen zijn. Dien het volk! Verander het land! Ordem e Progresso!