Het staat op de stoep...
Vandaag op tijd op, want in het rijtje "laatste keren" staat ook mijn laatste kerkdienst hier in Nederland voor ik wegga. We gaan tijdens de dienst iets met de jeugd doen, en tegen de tijd dat ik terugkom is onze dominee/jeugdbegeleider vervangen door iemand anders :( en dus wil ik sowieso nog even mee. Vandaag wordt ook het nieuwe gebouw naast de kerk geopend, dat gebruikt zal worden voor de jeugd, de diaconie, vergaderingen en dat soort zaken. Alles leuk en aardig, mijn ouders kregen deze week de bloemen, omdat ik wegga en ikzelf in het vliegtuig weinig aan een bos bloemen heb :) Na een kort opdrachtje met de jeugd gingen we nog even terug de dienst in...
...waar ik ineens van het balkon af, even voor in de kerk moest komen :O :| De dominee had een mailtje rondgestuurd met de vraag of iedereen een kort stukje voor me wilde typen. Deze stukjes heeft hij uitgeprint, en in een envelop gedaan, die ik pas mag openmaken als ik in Brazilië ben. Ik ga onderhand dood van de nieusgierigheid. Verder zong de gemeente ook nog een zegen voor me, en na afloop kreeg ik van alle richtingen geluks-en succeswensen van iedereen. Van de diaconie kreeg ik een boek. Zoveel mensen die met me meeleven...wauw.
Vandaag komen ook de volwassenen langs die nog even afscheid willen nemen. Verbazingwekkend hoeveel mensen toch nog langskomen, en wat een cadeautjes ze allemaal voor me meenemen. Wederom zit de sfeer er goed in, hoewel ik er niet héél erg bij betrokken ben. Maar goed, het ijn ook vooral vrienden van mijn ouders.
Onderhand zijn er toch een aantal dingen aan het opbouwen. Op vrijdag komen er gigantisch veel mensen helemaal hierheen om me nog een laatste keer te zien, vandaag wordt een kerkdienst haast om mijn vertrek heengepland, iedereen wenst me zó veel sterkte, iedereen is zo aardig en geinteresseerd, en er komen ook nog een hoop mensen om afscheid te nemen. Ik kan de koele kikker uit gaan hangen, maar het doet me allemaal best wel wat.
Best veel.
Het komt allemaal steeds dichterbij, en ik begin goed te beseffen wáár ik eigenlijk een aantal maanden terug al aan begonnen ben. Wist ik natuurlijk wel, maar het krijgt nu zoveel meer inhoud. En als ik dan merk dat zoveel mensen me met zoveel liefde overspoelen, en toch zoveel extra moeite voor me willen doen, dan merk ik dat ik met een boel mensen toch een sterkere band heb dan ik zelf eigenlijk dacht. Het raakt me nogal, en op zo'n dag als vandaag heb ik het er best zwaar mee. Ik begin aan iets heel onbekends, wat sowieso al spannend is enzo, maar als dan zoveel mensen met me meeleven, dan komen er af en toe van die vlagen van écht besef wat alles inhoud. Ik kan het dan ook niet meer helpen dat ik vandaag een paar keer uhm...een vuiltje in mijn oog kreeg O:) En ik besef hoe erg ik vooral mijn gezinnetje en vriendinnetje ga missen :(
Ik krijg het woensdag op het vliegveld nog bar moeilijk. En daarna ook. Maar ik blijf doorgaan. Als het moet met een lach en een traan. Ik ben overweldigd. Iedereen echt oprecht uit de grond van mij hart bedankt voor alle steun, medeleven, liefde, interesse en alles wat jullie voor me gedaan hebben. Jullie betekenen allemaal gigantisch veel voor me. Ik ga jullie missen. Maar ik blijf doorgaan. En ik kom terug :) *snif
...waar ik ineens van het balkon af, even voor in de kerk moest komen :O :| De dominee had een mailtje rondgestuurd met de vraag of iedereen een kort stukje voor me wilde typen. Deze stukjes heeft hij uitgeprint, en in een envelop gedaan, die ik pas mag openmaken als ik in Brazilië ben. Ik ga onderhand dood van de nieusgierigheid. Verder zong de gemeente ook nog een zegen voor me, en na afloop kreeg ik van alle richtingen geluks-en succeswensen van iedereen. Van de diaconie kreeg ik een boek. Zoveel mensen die met me meeleven...wauw.
Vandaag komen ook de volwassenen langs die nog even afscheid willen nemen. Verbazingwekkend hoeveel mensen toch nog langskomen, en wat een cadeautjes ze allemaal voor me meenemen. Wederom zit de sfeer er goed in, hoewel ik er niet héél erg bij betrokken ben. Maar goed, het ijn ook vooral vrienden van mijn ouders.
Onderhand zijn er toch een aantal dingen aan het opbouwen. Op vrijdag komen er gigantisch veel mensen helemaal hierheen om me nog een laatste keer te zien, vandaag wordt een kerkdienst haast om mijn vertrek heengepland, iedereen wenst me zó veel sterkte, iedereen is zo aardig en geinteresseerd, en er komen ook nog een hoop mensen om afscheid te nemen. Ik kan de koele kikker uit gaan hangen, maar het doet me allemaal best wel wat.
Best veel.
Het komt allemaal steeds dichterbij, en ik begin goed te beseffen wáár ik eigenlijk een aantal maanden terug al aan begonnen ben. Wist ik natuurlijk wel, maar het krijgt nu zoveel meer inhoud. En als ik dan merk dat zoveel mensen me met zoveel liefde overspoelen, en toch zoveel extra moeite voor me willen doen, dan merk ik dat ik met een boel mensen toch een sterkere band heb dan ik zelf eigenlijk dacht. Het raakt me nogal, en op zo'n dag als vandaag heb ik het er best zwaar mee. Ik begin aan iets heel onbekends, wat sowieso al spannend is enzo, maar als dan zoveel mensen met me meeleven, dan komen er af en toe van die vlagen van écht besef wat alles inhoud. Ik kan het dan ook niet meer helpen dat ik vandaag een paar keer uhm...een vuiltje in mijn oog kreeg O:) En ik besef hoe erg ik vooral mijn gezinnetje en vriendinnetje ga missen :(
Ik krijg het woensdag op het vliegveld nog bar moeilijk. En daarna ook. Maar ik blijf doorgaan. Als het moet met een lach en een traan. Ik ben overweldigd. Iedereen echt oprecht uit de grond van mij hart bedankt voor alle steun, medeleven, liefde, interesse en alles wat jullie voor me gedaan hebben. Jullie betekenen allemaal gigantisch veel voor me. Ik ga jullie missen. Maar ik blijf doorgaan. En ik kom terug :) *snif
«=»
5 opmerkingen:
bla bla bla leuk jo
groetjes ons
hey Sjoerd:) voor de zoveelste keer heel veel plezier en denk maar zo: missen is een goed teken:)
ik hoop dat je niet vergiftigd wordt door dodelijke schorpioenen en spinnen :| waah
afscheidsfeest was idd très gezellig, ik wilde echt niet meer weg, maar ik moest wel :P
we gaan je zo keihard missen!
xxxxx denk aan ons:)
Soof
He die Sjoerd
Wij willen alleen maar even zeggen dat we trots op je zijn en hopen dat je een hele fijne tijd zult hebben in Brazilie. Ook wij zullen jou missen maar weten dat je in december weer terug bent in Nederland. Veel plezier en veel leerzame momenten toegewenst van je vader en je moeder.
Hey Sjoerd!
Nou nu ff een beter berichtje dan dat: bla bla bla....
Wij wensen je nogmaals ontzettend veel geluk in t verre brazilie! Ga ervan genieten! We zullen deze site regelmatig bekijken en je avonturen volgen.
Veel succes en een dikke knuffel van ons 4-en!
Berry, Esther, Chantal en Bart
Mijn liefste sjoerdie.
ik ga je zo hard missen..En dat meen ik en dt weet je ook wel.Ik heb een leuke dag nog met je gehad net en je gaat vanavond al vliegen.waarschijnlijk post ik nu bij de verkeerde dag maar who gives a fuck. mis je nu al
heel veel liefs, sloak.
Een reactie posten