Dear Dutchies (en evt. buitenlandse lezers)
Ik ben net weer terug van mijn cursusdag...Man....van half negen tot half 4 lezingen aanhoren... Het is dat er wat pauzes zijn en dat het zo interessant is, maar anders...pfoei. Het vraagt veel van je concentratievermogen...Vandaag is toch wel weer een bewogen dagje geweest. Gisteren hebben we (of eigenlijk: heeft Steven Bartel) het veel gehad over vaderloze kinderen. Vaderloos als wees, of vaderloos door de afwezigheid van de vaderpersoon. Als huiswerk hadden alle mensen die zo gelukkig zijn een goede vader te hebben (of te hebben gehad) de opdracht gekregen te bidden voor de mensen die het niet dusdanig goed getroffen hadden. Vandaag hebben we op de cursus ook nog een korte intersessie (gezamenlijke bidsessie in groepen) gehouden, om te bidden voor kinderen in risicosituaties. Toen we ons in een groepje van 4 (Ian (Z-Afr.), Cherry, Linda en ik) hadden agezonderd in de eetzaal van het jongenshuis, en we begonnen te bidden gebeurde er iets onverwachts. Ik besloot te bidden voor de mensen die het goed hebben en gelukkig zijn. (Dat verbaasde me niet zo zeer, dat wist ik namelijk vantevoren) Ik bad dat ze eindelijk eens mochten inzien hoe ontzettend slecht het in sommige landen gaat, en in wat voor vreselijke omstandigheden sommige mensen (en danvooral kinderen) moeten leven. Dat mensen al deze dingen op het nieuws zien, vervolgens de TV uitzetten en hun avondeten naar binnen gaan zitten werken. Dat er zoveel mensen zijn die gewoon niet meer geraakt worden door al dit onrecht, dat het ze koud lijkt te raken. Op een gegeven moment voelde ik me zo wanhopig, en wist ik gewoon niet meer hoe ik me uit moest drukken, dus stopte ik mijn gebed maar. Waarna ik het even niet meer had. Ik heb me redelijk in weten te houden, maar toen ik zo voor al die erge dingen aan het bidden was leek het haast alsof ik de pijn van al die kinderen kon voelen, en begon ik spontaan en onverwacht te huilen. Ik voelde me zó ontzettend machteloos! Ik heb het geluk gehad dat ik op heb mogen groeien onder het toeziend oog van een geweldig stel ouders. En mam, geen greintje minder credit voor jou, maar doordat we het zó veel gehad hebben over het opgroeien zonder vaderfiguur, besefte ik me hoe onwijs goed ik het heb gehad met de geweldige vader die ik heb. Sowieso het feit dát ik een vader heb, maar als je mijn vader half zo goed kent als ik, dan weet je hoe goed ik het getroffen heb. Al die dingen samen: het denken aan hoe mijn leven zou zijn geweest zonder mijn geweldige vader, het denken aan hoe vreselijk de situatie voor sommige kinderen is, het denken aan hoe gruwelijk onverschillig sommige mensen zijn werden me gewoon even teveel. Misschien komt daarbij het feit dat ik weinig geslapen heb, ik weet het niet, maar het heeft me nieuwe kracht gegeven om me in te zetten voor alle kinderen hier (waar gemiddeld 30% van seksueel misbruikt word, remember?), het heeft me doen beseffen hoe gelukkig ik me kan voelen dat ik met een geweldige vaderfiguur ben opgegroeid, en doen hopen dat ik via deze post een klein percentage van dit besef over kan brengen op de lezers. Heb je een vader, en woon je nog bij je ouders (of in de buurt), besef je even hoe gelukkig je bent...doe ermee wat je wil, maar bedenk even hoe weinig moeite het is om je vader te bedanken voor alles wat hij voor je doet. Hoe weinig moeite het is om naar hem toe te lopen, een knuffel te geven en hem te vertellen dat je van hem houdt. Als er één persoon is die ik op dit moment mis, is het mijn vader. Pap...ik wil je via deze post bedanken. Bewust zo, en niet via een privé mailtje, want ik vind dat iedereen mag weten dat ik één van de beste vaders van de wereld heb. Pap, dankjewel. Ik hou van je, en ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten. Ik mis je.
Voor alle andere mensen: denk even goed na over de volgende dingen:
-Hoeveel moeite is het om eens wat geld te geven voor een goed doel?
-Hoeveel moeite is het om eens te bidden voor mensen die het minder goed hebben dan jij?
-Hoeveel moeite is het om eens met iemand te praten over de toestand in de wereld?
-Heb je enig idee hoe goed je het getroffen hebt?
Hoe langer ik hier in Brazilië zit, en hoe meer ik luister naar de lezingen van Steven Bartel, hoe meer ik me besef wat een vreselijke dingen er in de wereld gebeuren. En hoe meer ik me besef hoe weinig ik eigenlijk nog maar weet van de wereld. Nogmaals, pap, maar ook mam, Hugo, Vera, Kirsten, al mijn vrienden, weet dat ik het meen, uit de grond van mij hart, als ik zeg:
Ik hou van jullie
En nu stop ik voor het toetsenbord kortstluiting krijgt...
Ik ben net weer terug van mijn cursusdag...Man....van half negen tot half 4 lezingen aanhoren... Het is dat er wat pauzes zijn en dat het zo interessant is, maar anders...pfoei. Het vraagt veel van je concentratievermogen...Vandaag is toch wel weer een bewogen dagje geweest. Gisteren hebben we (of eigenlijk: heeft Steven Bartel) het veel gehad over vaderloze kinderen. Vaderloos als wees, of vaderloos door de afwezigheid van de vaderpersoon. Als huiswerk hadden alle mensen die zo gelukkig zijn een goede vader te hebben (of te hebben gehad) de opdracht gekregen te bidden voor de mensen die het niet dusdanig goed getroffen hadden. Vandaag hebben we op de cursus ook nog een korte intersessie (gezamenlijke bidsessie in groepen) gehouden, om te bidden voor kinderen in risicosituaties. Toen we ons in een groepje van 4 (Ian (Z-Afr.), Cherry, Linda en ik) hadden agezonderd in de eetzaal van het jongenshuis, en we begonnen te bidden gebeurde er iets onverwachts. Ik besloot te bidden voor de mensen die het goed hebben en gelukkig zijn. (Dat verbaasde me niet zo zeer, dat wist ik namelijk vantevoren) Ik bad dat ze eindelijk eens mochten inzien hoe ontzettend slecht het in sommige landen gaat, en in wat voor vreselijke omstandigheden sommige mensen (en danvooral kinderen) moeten leven. Dat mensen al deze dingen op het nieuws zien, vervolgens de TV uitzetten en hun avondeten naar binnen gaan zitten werken. Dat er zoveel mensen zijn die gewoon niet meer geraakt worden door al dit onrecht, dat het ze koud lijkt te raken. Op een gegeven moment voelde ik me zo wanhopig, en wist ik gewoon niet meer hoe ik me uit moest drukken, dus stopte ik mijn gebed maar. Waarna ik het even niet meer had. Ik heb me redelijk in weten te houden, maar toen ik zo voor al die erge dingen aan het bidden was leek het haast alsof ik de pijn van al die kinderen kon voelen, en begon ik spontaan en onverwacht te huilen. Ik voelde me zó ontzettend machteloos! Ik heb het geluk gehad dat ik op heb mogen groeien onder het toeziend oog van een geweldig stel ouders. En mam, geen greintje minder credit voor jou, maar doordat we het zó veel gehad hebben over het opgroeien zonder vaderfiguur, besefte ik me hoe onwijs goed ik het heb gehad met de geweldige vader die ik heb. Sowieso het feit dát ik een vader heb, maar als je mijn vader half zo goed kent als ik, dan weet je hoe goed ik het getroffen heb. Al die dingen samen: het denken aan hoe mijn leven zou zijn geweest zonder mijn geweldige vader, het denken aan hoe vreselijk de situatie voor sommige kinderen is, het denken aan hoe gruwelijk onverschillig sommige mensen zijn werden me gewoon even teveel. Misschien komt daarbij het feit dat ik weinig geslapen heb, ik weet het niet, maar het heeft me nieuwe kracht gegeven om me in te zetten voor alle kinderen hier (waar gemiddeld 30% van seksueel misbruikt word, remember?), het heeft me doen beseffen hoe gelukkig ik me kan voelen dat ik met een geweldige vaderfiguur ben opgegroeid, en doen hopen dat ik via deze post een klein percentage van dit besef over kan brengen op de lezers. Heb je een vader, en woon je nog bij je ouders (of in de buurt), besef je even hoe gelukkig je bent...doe ermee wat je wil, maar bedenk even hoe weinig moeite het is om je vader te bedanken voor alles wat hij voor je doet. Hoe weinig moeite het is om naar hem toe te lopen, een knuffel te geven en hem te vertellen dat je van hem houdt. Als er één persoon is die ik op dit moment mis, is het mijn vader. Pap...ik wil je via deze post bedanken. Bewust zo, en niet via een privé mailtje, want ik vind dat iedereen mag weten dat ik één van de beste vaders van de wereld heb. Pap, dankjewel. Ik hou van je, en ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten. Ik mis je.
Voor alle andere mensen: denk even goed na over de volgende dingen:
-Hoeveel moeite is het om eens wat geld te geven voor een goed doel?
-Hoeveel moeite is het om eens te bidden voor mensen die het minder goed hebben dan jij?
-Hoeveel moeite is het om eens met iemand te praten over de toestand in de wereld?
-Heb je enig idee hoe goed je het getroffen hebt?
Hoe langer ik hier in Brazilië zit, en hoe meer ik luister naar de lezingen van Steven Bartel, hoe meer ik me besef wat een vreselijke dingen er in de wereld gebeuren. En hoe meer ik me besef hoe weinig ik eigenlijk nog maar weet van de wereld. Nogmaals, pap, maar ook mam, Hugo, Vera, Kirsten, al mijn vrienden, weet dat ik het meen, uit de grond van mij hart, als ik zeg:
Ik hou van jullie
En nu stop ik voor het toetsenbord kortstluiting krijgt...
14 opmerkingen:
hoi lieverd,
Natuurlijk weet ik dat je vader een kanjer is, ik denk daar net zo over!!
Groetjes je moeder
Nog even en we zitten allemaal te huilen achter het beeldscherm...... Maar je hebt gelijk, hoor! Je vader is geweldig! Zo Ben, trek nu je schoenen maar weer aan, hihi.
Bedankt Sjoerd! Voor het openen van ieders ogen!
Liefs Berry, Esther, Chantal en Bart
gelezen
je ervaringen zijn zo waardevol, dank je dat je het met ons wilt delen.
gr. connie
Ik hou ook van jou, maarals iemand ernaar vraagt..DAT HEB IK NIET GEZEGD;)
xxxsloak
zucht, Sjoerdje ...
ik heb niet zoveel woorden
maar neem die van jou wel
mee in gedachten.
xxx
Heei lieve broer van me!
Weet dat ik ook van je houd en
dat ik je ook mis!!! :( Maare
nog maar 6 weekjes e gaan dus
de tijd gaat snel! yay ^.^ !!!
Het is, als je nagaat, inderdaad
belachelijk eigenlijk dat voor
de mensen die in rijke landen
opgroeien, met vader+geld etc.,
het al vanzelfsprekend gaan
vinden dat ze die dingen hebben.
Maar goed, jij hebt daar op dit
moment ff genoeg over gezegd.
Sjoerd, ik mis je en hou van je!
1OoO.xXxJes, je zusje [Luv]&[Knuf]
Hai Sjoerd,
Mijn mail doet af en toe wat raar dus ik hoop dat je mijn mail hebt ontvangen??Daarin heb ik genoeg gezegd.
Liefs Bonieke
Beste Sjoerd;
Indrukwekkend wat jij allemaal meemaakt en wat dit met je doet. Ik hoop dat je na deze reis er veel positieve kanten mee uit kan. En ja je vader, wat zal ik zeggen, wees blij dat je zo'n knuffelbeer hebt. Hij had toch mooi je moeder ook nodig om je op de wereld te zetten.
En Jody Bernal kan tegenwoordig ook schaatsen. Kan jij dat ook??
Wordt je nog populairder van schijnt. Geniet van deze geweldige ervaring.
Groetjes van de Stokkies uut Gaanderen.
He kijk je wel ff je mailbox door , ja die van de Gmail!!!! Wij wachten op een rectie.
B
Ey Kanjer,
En bedankt hè, voor deze log. :( D'r was dus afgelopen woensdagavond geen land meer met die man te bezeilen. Hij had z'n schoenen al thuisgelaten en liep maar op te scheppen. Tjonge jonge, als je nog eens wat weet. Je moet nog een boel leren over wat je wel en niet kunt bloggen.
Heb ik in die van mij gezegd dat ik 'm nooit openlijk gelijk zal geven omdat me dat niet verstandig lijkt. En kijk nou eens wat jij gedaan hebt. Toen ie me begroette, sprak ie een beetje raar. Maar dat bleek door die veren te komen, die waren wat te ver doorgeschoten.
Gelukkig weet je wie dit allemaal gezegd heeft en ook je vader weet dit. Niet voor niets dat ik graag na koorrepetie even blijf hangen om met hem na te praten over heel wat onderwerpen. Maar ja, zoals eerder gezegd: dat zal ik hem nooit bekennen. ;) Want dat weet ie wel. :) Van sommige mensen ben ik blij dat ze in m'n leven zijn gekomen en daar zijn jouw ouders 2 van.
Liefs, Janneke
Sjoerd,
ik heb je blog over de pa's in een mail gegooid naar de anderen van de jongerengroep. hoe schrijnend ook, je leert er veel van. en de bedoeling is dat je niet gaat wanhopen, maar gaat hopen, creatief wordt, opstandig (zoals we dat met pasen in de kerk vieren)
Nooit meer ingezakt he leven aan je voorbij laten gaan. Maar genieten, vieren, vechten, bidden. Daar gaat het toch om?!
De wereld is ongelofelijk wreed, de mensen ook. En onverschillig.
We make the difference!
Ik heb de mail ontvangen en al je andere berichten gelezen! René bedankt voor het doorsturen!
Sjoerd echt respect voor je!
Kreeg het warm en koud toen ik dit las!
Thanx voor het delen van je verhaal!
Gr dave
hoihoi sjoerd,
ik moest toch even slikken na deze mail.. je hebt me aan het denken gezet.. en heb het er met mij ouders over gehad.. vooral renee.. en het was een goed gesprek.. ook gaan denken over een heleboel andere dingen.. waar ik niet echt diep over nagedacht heb..
-xxx- Zenzi
Een reactie posten