Goed nieuws voor kinderen

Goed. Laat ik deze blog beginnen met een anekdote die veel ouders (en/of kinderen) bekend voor zal komen. Twee keer per jaar is er in Nederland de gewoonte een feestdag te organiseren. Twee verschillende feestdagen, doch bijna precies hetzelfde: vaderdag, en moederdag. Kinderen knutselen al meer dan een week een papieren stropdas of bos bloemen in elkaar, en juffen en meesters zien scheel van het honderdduuzend keer overschrijven van het "Lieve mamma/pappa" gedicht. De dag is daar: kinderen maken ontbijt op bed, ouders doen net alsof ze elke dag tot half twaalf uitslapen, en met het hele gezin op het ouderlijk bed worden kussen uitgedeeld en cadeau´s uitgepakt. Tot ieder jaar dezelfde vraag uit de kindermondjes klinkt: Wanneer is het eindelijk eens kinderdag? Het antwoord is al bijna net zo´n ingesleten traditie als de feestdag zelf: het is elke dag kinderdag. De volgende dag hangt boven het hoofd van ieder kind een donderwolkje en krijgen de schoolmeesters een chagrijnige klas voor de kiezen. Kinderdag zal nooit bestaan.

FOUT!
Kinderen! Komt allen tesamen! Plundert Spaarvaercken ende Kredietkeart! Reis af naar het Exotische Brazilië: waar kinderdag bestaat!

Vandaag, donderdag 12 oktober, is kinderdag! Daarom zijn er vandaag geen kindergroepen op Luzeiro, maar zijn er voor de hele middag spelletjes georganiseerd. En er zijn prijzen te winnen! Na vanochtend de nodige voorbereidingen te hebben getroffen stromen rond twee uur de eerste kinderen binnen. (Lees stromen niet in de zin van een kabbelend bergbeekje, meer als een dodelijke waterval) De kinderen worden ondergedeeld in groepen, en onder leiding van vrijwilligers, vaste staff, en cursisten wandelen ze van spel naar spel om te vieren dat ze kind zijn. Er is een snoephap-bak (niet met water, maar éérst met je snuit in een bak water, daarna in een bak meel) een driebeen-parcour, een spinnenweb, natte-dweilen-volleybal, er wordt geschilderd, duizelpenalties, hockeystickbeheersing, en een duikspel in het zwembad. De kinderen gaan uit hun dak, en de begeleiders genieten van alle vrolijke kinderkoppies. Zelfs ná de voor sommige groepen teleurstellende prijsuitreiking is er geen droevig gezicht te zien. De volgende halte is immers de veranda, waar hotdogs en frisdrank staan te wachten. Er wordt de hele dag lang vuurwerk afgestoken, en voor de verandering betekend dit niet dat er een goede drugsdeal is gesloten, maar dat het fijn is om kind te zijn. Aan het eind van de dag is iedereen moe, maar voldaan. We hebben weer wat kunnen betekenen voor de kinderen. En terwijl ik dit typ weet ik dat elk kind dat dit leest morgen zijn ouders lastig gaat vallen. Hatemail en bedreigingen mogen in de reacties of naar dejong.sjoerddejong@gmail.com , ouders. Alvast bedankt. :)


[EDIT] Bijna vergeten te zeggen: tijdens een nachtelijk potje straathockey is Cherry (NL) gisteren gevallen, en heeft haar hand bezeert. Ze heeft amper geslapen van de pijn, en kon haar hand nauwelijks bewegen. Na een bezoek aan het ziekenhuis is gebleken dat ze niets heeft gebroken, waarschijnlijk alleen verzwikt of gekneusd. Verder is Annemarie (NL) flink aan de rees, en inmiddels ook aan het overgeven. Marjan, Maria en ik maken het alledrie goed. :) Tot zover dokter Klaas